Zorigaitzeko Misterioa

Bat-batean, laino ilun ugari hasi ziren sortzen edonon. Egiten ari nintzena egiteari utzi, eta leihotik begiratzera altxatu nintzen. Kalera begiratu bezain pronto, argi guztiak itzali ziren eta tximista baten argia baino ez zen ikusi.

Leihoa. Norbait ikusi nuen bertan islaturik, tximista argiz islaturik. Atzera begiratu nuen segidan, bertan ez zegoen inor ere. Nire gela izan zen ikusi nuen bakarra argiak berriro piztu zirenean.

Beldurraren beldurrez jarraian batu nituen Sherlock Holmesen etxean aurkitu nituen paper guztiak. Beldur nintzen ea norbait bila etorriko zen.

Eskuratu berri nituen paperen artean misterioak argitzeko bere sekretu guztiak zeuzkan idatziak eta, horien artean, misteriotsuki hildako bere maitaleari inoiz bidali ez zizkion gutunak. Oso baliotsua zen hau, eta behar ez zuen norbaiten eskutara heltzen baziren, frogarik utzi gabe, lapurtu, hil eta bizitzeko aukera izango lukeelako.

Beraz, kontu handiz erabili beharko nituen, paper hauetan idatzirik zegoena ondo gorde behar nuen.

Gau hartakoa, ahaztu gabe bulegora joan nintzen goizean goiz, beti bezala. Bertan Hebenaren laguntzaz, biok Sherlocken sekretua argitzen saiatuko ginen, eta horrela gure lana aurrera eraman ahalko genuke. Azkenean, gure bost urtetako lan gogorrak fruituak emango zituen.

Goiz osoa eman genuen irakurri eta irakurri, baina gauza handirik ezin izan genuen atera. Ez genion zentzurik aurkitzen, orri bakoitzean erabat ezberdina zen gai bati buruz hitz egiten baitzuen. Bazkal orduan Hebenak eta biok deskantsua hartzea erabaki genuen. Hebenak jarraitzeko animoak ematen zizkidan, berak ez zuen bost urtetako lana zaborretara bota nahi, aurrera jarraitu nahi zuen, eta nik ere berdina nahi nuela konturatu nintzen. Egun gutxi hauetan ezer ez aurkitzeagatik ez zuen esan nahi dena bukatu zenik, emaitza onak gogor lan egin ostean baitatoz.

Lanera berriro. Ezin genuen amore eman horrelako altxor miragarri bat aurkitu eta gero, bekatua izango litzateke. Erabakia hartua neukan jada, ez nioan berriro ahul bat bezala jokatzera eta ezin dut batekin segidan erreditzera, ez. Ni berri bat izango nintzen, ezeri beldurrik ez zion Ni bat.

Oraingo honetan, Hebenak gutunak irakurriko zituen banan-banan, ea arrasto misteriotsurik aurkitzen zuen, eta nik gaua gutunak irakurtzen pasatu nuenez, misterioak argitzeko sekretuak irakurtzen hasi nintzen. Irakurtzen nuen heinean ezaguna egiten zitzaidan irakurtzen ari nintzena, zerbaiten jarraipena zela iruditzen zitzaidan, baina ez nekien zehazki zerekin lotu.

Beste arratsalde bat eman genuen irakurri eta irakurri inongo erantzunik aurkitu gabe. Berandu egin zitzaigun, eta etxera joateko ordua zela erabaki genuen biok. Agurtu eta gero etxerako bideari ekin nion. Haize bolada bortitzak hasi ziren bat-batean, eta eskuetan neramatzan paperak kendu nahi zizkidala ematen zuen. Gogor eusten nituen baina gero eta bortitzagoak ziren haize boladak. Azkenean paperak bota zizkidan lurrera eta dena nahasirik utzi zidan. Batzen noala, zerbaitek ukitu izan banindu bezala sentitu nuen eta berriz paperak lurrera jausi zitzaizkidan, oraingoan nahas gabe.

Etxean nengoen jada, sofan eseri nintzen lasaialditxoa izateko. Paperak eskuetan hartu, eta ordenan jartzera noala, konturatu nintzen dataren arabera zeudela ordenaturik denak, harriturik geratu nintzen, nola ez zitzaigun ba bururatu horrelakorik. Susmo txarra hartu nion honi. Zerbait susmagarria gertatzen ari zitzaidan.

Hebena deitu gabe ordena horretan dena irakurtzen hasi nintzen, eta orain bazeukan denak zentzua, Shelock Homesek ez zuen batere erraz aurkitzeko moduan ezkutatu bere sekretua, ez horixe, ez zen ez tipo makala! Orain ulertzen nuen zergatik sekretuek zerbait gogorarazten zidaten, gau horretako isla, eta arratsalde horretako haize bolada bortitzak. Denak bazeukan bere misterioa.

Oin hotsak. Ate danbatekoa. Norbait zetorren niganantz, ni hiltzera. Eta nor? Sherlock zen nire bila etorri zena, bere sekretua aurkitu nuelako eta arriskuan egon zitekeelako. Hasiera batean ez nuen ulertu zergatik lagundu zidan sekretua deskubritzera, baina bai, orain banekien. Sekretua jakingo ez banu ez zeukan inolako arrazoirik ni hiltzeko, baina hau jakiterakoan, hobe ni hil bera arriskuan jartzea baino. Horregatik jarri zidan dena hain erraz, dena azkarrago egin ahal izateko.

Nire ordua heldu zen Sherlock, bizitza osoan mamu izan zen Sherlock, ni hiltzera zetorren, muturra behar ez nuen lekuan sartzearren. Baina ez zen nire errua guztiz, bera hain ospetsua izan ez balitz izenez eta herrialdez aldatzen joan ahalko litzateke misterioak argitzen inolako arazorik gabe, baina famak burua jan egin zion, eta hara nora noan ni orain.

Atzean nuen, bere presentzia susmatzen nuen neure atzean. Begiak itxi eta agur esan nion munduari, ezagutu nituen guztiei, egondako leku zoragarri guztiei, eta bizi izan nintzen arteko momentu zoriontsu guztiei. Labankada sumatu nuen bizkarrean, eta nola odola irteten zen. Lurrera jausi eta bertan geratu nintzen ezertarako balio gabe. Hilik.

Trafikoaren aurka

Nik ez daukat kotxeen aurka ezer; bai, ordea, kale erdian eta sarrera-irteeretan txarto aparkatuta daudenen aurka.

Nor ez da inoiz errepide erdian aparkatuta dagoen kotxe batengatik itxaroten egon behar izan? Edota garaje aurrean kotxe bat aparkaturik izateagatik sartu edo irten ezinik geratu? Beti dago horrelakoren bat.

Denek diote "minututxo pare bategatik ez da ezer gertatuko kotxea hemen uzten badut, arin batean bueltatuko naiz..." Baina hori gehienek ez dute betetzen eta gainontzekoak itxaroten izaten dituzte. Amorebietan behintzat askotan gertatu ohi da. Baten baino gehiagotan lasai zauden batean, kalean oztopatutako kotxearen bozina hotsa, oztopatzen ari den kotxearen jabeari deika entzuten da behin eta berriro. Baita puntako orduetan, umeak eskolara eramaterakoan edo bila joatean, hainbat kotxe txarto aparkaturik egoten dira eta itxaronarazi egiten dute. Egia esan ez da oso atsegina.

Esandakoa ondorioztatuz, ikus daiteke kotxea txarto aparkatzeko ohitura handitzen doala. Udaltzaingoak bere lana hobeto egitea da arazo honen konponbide bakarra.

Abortuaren alde

Abortuaren gaia pil-pilean egon da azken urte hauetan, eta oraindik ere badu garrantzia. Azkeneko erreforma egin zenean, 2010ean 14 aste baino lehen abortua baimenduta zegoen, baita fetuak anomaliaren bat bazeukan edo haurdun zegoena arriskuan balego abortua baimenduta zegoen. Gainera 14 eta 17 urte bitartekoek ez zuten gurasoen baimenik behar.

Orain berriz, Gallardon Justizia Ministroak legea aldatu nahi du. Ezingo da abortatu fetuak anomaliaren bat badu, osasuntsu dagoen fetuak beste babes merezi duelako. Eta gainera adingabekoek ere ezingo dute abortatu, beraien erruz gertatu denez edozein emakume heldu bezala tratatu behar direlako. Argi ikusten da ideia hau atzerapauso izugarria dela eta ezinezkoa iruditzen zait.

Urte osoan zehar badaude hainbat eta hainbat haurdunaldi, batzuk nahi izan direlako, eta beste batzuk, bestalde, ez. Bigarren kasuan, denok dakigu normalean ez dela gustukoa haurdunaldia aurrera eramatea eta abortua izateko aukera onura handia da. Imajina ezazu haurra mantentzeko behar beste diru ez duzula, edota anomaliaren bat izatea eta beraz karga bat suposatzea. Ez da hobe izango haurra ez izatea? Horrela denak hobeto ibiliko lirateke. Eta zer gertatuko litzateke adingabeko batek ama izan behar badu? Oraindik ez da guztiz heldua, ez da bere buruaren jabe eta ezin ditu dakartzan eraginak jasan. Beste era batera esanda, bere etorkizuna kalte dezake.

Beraz argi dago abortua izateko aukera mesedegarria dela horrelako arazoren bat izanez gero.

Badakit, bikotekideak antisorgailuak erabili beharra duela. Eta beraien errua ere bada txarto erabiltzeagatik edo ez erabiltzeagatik haurdun geratzea, baina gizakiak gara eta noiz edo noiz hanka sartzeak egiteko joera daukagu. Hanka sartze hau ez da txikia, beraz hobe ahalik eta arinen konpontzea, nahi bada noski.

Gallardonek egin nahi duena, lehen esan bezala, atzerapausoa da. Gizartea aurrera doa, geroz eta aurrerakuntza gehiago daude arlo guztietan, beraz zertarako nahi dugu horrelako atzerapausorik? Gizartearen helburua bizitza erraztea da denok aukera gehiago izan ditzagun bizitzan aurrera egiteko. Beraz, egin nahi duen honek ez dauka sentsu handirik, gizartearen aurka egingo balu bezala izango litzatekeelako.

Hau guztia ondorioztatuz, Gallardonen erreformaren aurka zerbait egin beharra dagoela uste dut, denon onerako izango baita eta aurrera egiten lagunduko digu, ez atzera honek nahi duen bezala. 

Krisia

Krisia dela eta, murrizketa asko egin dira hezkuntzan azken aldi honetan. Irakasle zein ikasleon kalterako gehienak. Ezinezkoa iruditzen zait gizarte honetako atal garrantzitsuenetariko batean horrelakorik egitea. Etorkizuna bermatzen dugunak baikara eta kalte hauek ez digute onik ekarriko ez guri ezta gizarteari.

Politikariek on egiten ari direla esanez ezartzen dituzte murrizketa hauek, baina denok dakigunez ez da horrela, beraiengan eta dirudunengan baino ez dute pentsatzen eta garrantzia handiena duten sailetan egiten dituzte murrizketak, beste edozertan egin beharrean. Adibidez, murrizketen ondorioz irakasle gutxiago daude ikastetxeetan eta lan gehiago egin behar dute, horrek, gure klasean, eta beste hainbatetan, hogeita hamar pertsona inguru izatea dakar. Adituen arabera, hainbeste ikasleko ikasgeletan ez da erraza kontzentratzea ezta ganoraz ikastea ere, eta irakasleak ezin dira lasai ibili, beraz, ikasgaiak emateko zailtasuna areagotu egiten da sortzen den iskanbilarekin.

Ondo jatea ona den bezala, ikasketa onak jasotzea ere beharrezkoa da etorkizunean aurrera egin ahal izateko. Hau ere zailtzen ari da, murrizketa asko egiten ari dira eta hainbat beka kentzea erabaki dute dirurik ez dagoela esanez. Horrek atzera egitera bultzatzen gaitu, eta lehen bezala dirudun edo pribilegiatuek baino ezin izango dituzte euren ikasketan aurrera eraman.  

Murrizketa hauen aurka hainbat greba antolatu dira ikasturte honen hasieran. Irakasleen eta baita ikasleenak izan dira. Gehiengoak parte hartu du hauetan. Batez ere etorkizunean ikasten jarraitzeko zailtasunen aurkako eta baita ikastetxeetako egoera txarraren aurkakoak izan dira ikasle grebak eta soldata murrizketena irakasleenak. Datu hauek ikusita ikus daiteke ez dagoela oso ondo hezkuntza eta ikasleak ez daude bat ere ados  hartu diren erabaki hauekin.

Hau ondorioztatuz, argi dago murrizketa hauen aurka egin behar dela ahal den neurrian. Etorkizun ona izan nahi badugu eta ikasketa onak jaso nahi baditugu nahitaezkoa da horrelakorik egitea. Orain arte egin dugun bezala jarraitu behar dugu guretzeko garrantzitsua denagatik borrokatzen. Politikariek ikus dezatela zeinen garrantzitsua den hezkuntza gizartearentzat. Ikasketarik ez badugu zailagoa izango da lana bilatzea, beraz langabeziak gora egingo du.

AHTren alde

Gai zail bati buruz hitz egitera noa, AHTren gainean. Honen aurka daudenak asko dira, baina ni bezala alde daudenak gehiago dira. Ondo ulertzen dute AHTren beharra dugula.

  Abiadura Handiko Trena baliabide garrantzitsua da gaur egun gizartean. Ohituak gaude bidaiatzera, eta normalean luzeak dira egiten ditugun bidaiak. AHT erabiliz arinago hel gaitezke hainbat hiriburutara eta gainera gutxiago ordainduta.

  Pedro Prietok, AHTren adituetako batek, dioenez asko aurrez daiteke plan honekin. Bidaia luzeak egiterakoan trena erabiltzen bada kotxearen ordez hainbat petrolio aurreztuko genuke eta askoz ere gutxiago kutsatu.

  Badakit nahiz eta gutxiago kutsatu hainbat eremu berde galduko direla eta diru asko bideratu behar dela honetarako, baina orain gastatuko dugun dirua gero berreskuratuko dugu, petrolio gutxiago kontsumituz.

  Gainera frogatuta dago nik esandako guztia. Europako beste hainbat herrialdek erabaki hau lehenago hartu dute eta emaitza oso onak izan dituzte. Gainera herritar guztiak alde egon ziren hasieratik, bazekitelako  ona zela beraientzat.

 Hona hemen ekidindako arazoren bat eta lortutako onurak ere: Herrizaingo zailak egindako ikerketen arabera % 80 murriztu dira kotxe istripuak AHT duten herrialdeetan, gauez bidaiatzen dutenek babez gehiago dute eta ez dira loak hartzeaz arduratu behar, trenean bertan atseden har dezaketelako.

  Horiek bai horiek argiak! Zergatik ez zarete konturatzen kalteak baino onura gehiago dakartzala AHT izatea?

  Argi dago gehienena oker daudela ez onartzea dela. Ez izan lotsatiak, pentsatzen duzuena denon onerakoa baita, horrek herrialdearentzako onura ekarriko baitu.